Donderdag 26 , vrijdag 27 , zaterdag 28 en zondag 29 mei 2014

Donderdag 26 mei
Alles verliep erg snel die dag! Het voelt zo goed om wat voor de kinderen wat te betekenen. Discipline, regelmaat, aandacht, lol en liefde hebben ze hard nodig. Waarom? Omdat de ouders thuis zitten of aan het slapen zijn want ze zijn oud en brengen geen geld binnen of niet genoeg aandacht aan hun kinderen geven. Of de ouders zijn te jong en sturen de kinderen de kampung uit. Dat doet pijn als je die onschuldige lieve schattige kopjes ziet bij elkaar. Ze huilen niet snel en zijn altijd aan het lachen! De kloof tussen arm en rijk is enorm groot. Geld voor toerisme, infrastructuur en overheid, maar niet voor de armen. Zeker in steden als Denpasar, Ubud, Sanur en vele andere grote steden kom je ze niet echt tegen. Maar zeker wel in de kleine dorpjes zoals Petak. Er zijn ook geen bijstands uitkeringen, ziektefondsverzekeringen of vakbonden en geen studiefinanciering. Alles kost voor de armen veel geld, maar ze krijgen wel korting op scholen. Ik realiseerde me hoe goed wij het hebben in Nederland. Die avond sliep ik vrij vroeg omdat ik vrijdag de dag daarna met Karang achterop z'n scooter naar Ubud gebracht werd. De kinderen hadden vrij ivm voorbereidingen voor de ceremonie dat weekend. Speciale feestdagen om de overledenen te herinneren.

Vrijdag 30 mei Ubud

De kinderen kwamen niet naar het weeshuis. Dus ik ging optijd naar Ubud. Karang bracht me naar de Monkey forrest. Daar heb ik een kijkje genomen en het was zo toeristisch dat ik zo snel weer weg was. Maar het zijn brutale grappige tamme beesten hoor. Ik besloot toch maar een rondje te lopen in het park. Karang was terug gegaan en ik was alleen. Heerlijk ff niemand om me heen, lekker rustig tussen die aapjes. Toen kwam ik bekende tegen Robert, schoonbroer van Erita van de bruiloft. De rest was er ook , het bruidspaar Erita en Aleksandar ze waren op huwelijksreis op Bali. Grappig om een week die 2 voor het eerst gezien te hebben op de bruiloft op in Jogya en nu in het apenbos in Ubud!! Ik herkende Erita niet , maar ik stelde me voor toen zij ze ; "Yes, i have met you because you're Sandra! Where the hell is Annet? " I am sorry I don t really recognized you because you have different clothes on! Ze kwam niet meer bij van het lachen. Ja, Annet zat nog op Sanur lekker op het strand. Ik had een vrije dag om heerlijk in mijn eentje te shoppen in Ubud. Ik besloot na 20 minuten in het bos gelopen te hebben het centrum in te gaan. Kunst bekijken en souveniers te kopen. Nou , ik heb veel uitgegeven. Mooie sieraden gekocht voor mezelf en vriendinnen, 2 schilderijen gekocht, sarongs, tafelkleden voor een collega, kretek, ganesha beeldjes, schaaltjes en heerlijk een tosti gegeten want ik had behoefte aan kaas met rucola. Toen ik opgehaald werd door Karang zijn we nog naar de super gegaan. Toen ik terug was in het weeshuis op Petak sprak Komang me aan dat ik echt afgezet was. Ze vond het belachelijk die prijzen die betaald had. Ik heb zeker wel zo goed mogelijk proberen af te dingen . E180.000 Rph voor 1 echt zilveren ring. Dat is nog geen E 12,00 Dat valt reuze mee!
Ff gegeten en gerust en daarna ging ik voor het eerst stappen met Komang en haar vrienden; Irene, meisje uit Nederland sinds 4 maanden woont op Bali, Ketut, Intang, Dede en Ik. Wat hebben we gelachen in de airco bus van Komang zeg! Gillen die lui zeg! Ongelooflijk luidruchtig zijn ze...hardop zingen beter gezegd gillen bij elk nummer op de radio! Grapjes maken met allen ik voelde me zo thuis bij ze. Niks beleefd doen, gewoon heel de tijd lol maken alsof je in je kinder tijd zit. Komang is netals ik 36 jaar. Maar zo melig als een geit! Aanstekelijke lach netals ik. Gila ayam! Eerst waren we naar de vriend van Irene gegaan die zit in een band. Daar zong Komang voor mij en Irene speciaal een nummer " Someone like you" van Adèle en "What's going on" van de 4 Non Blonds. Ik kreeg weer kippenvel, wat heeft zij een stem. Wow, ik ben blij dat ze met mij een keer naar een karaoke bar gaat . Dat wordt lachen! We gingen later op de avond naar een reggae feestje in L.O.L restaurant/bar. Een van de populairste tenten in Ubud. Veel Amerikanen, Australiërs en locale bevolking van Ubud ontmoet. Geslaagde avond, s nacht gaan eten aan een kraampje die aan de kant van de weg stond. Heerlijk nasi goreng met ayam! Niks mis mee om eten van E 0,40 p.p. te halen. De bevolking eet het ook dus waarom ik niet? Omdat ik mijn eten in een toeristische restaurant moet halen? Bullshit, ik ben gelijkwaardig als hun en zij worden er ook niet ziek van! Nee, hoor ik doe wat zij doen. Geen dure restaurants voor mij! Het was een latertje geworden die avond. Selamat Tidur!

Weeshuis in Petak

Al vroeg in de ochtend was ik met de kinderen aan het repeteren voor de welkomsdans voor Annet en de andere gasten die 's'middags zouden komen. Street dance met een liedje van Chris Brown met het liedje Best Love Song! Iedereen was blij om te zien dat het zo snel in elkaar gezet was. Maar wat wil je met deze super flexibele kleine meisjes die leven van muziek en dans. Koekje! Natuurlijk vonden ze dit een vrij lompe dans en snelle moves, maar ze geven er een eigen draai aan met van die sierlijke bewegingen met hun handen, armen en benen. Dat het nog mooier is om te zien. Dan een echte street danser! Daarna met z'n allen de pocho pocho gedanst op muziek van Sandra uit Sanur. Helemaal top met heel het weeshuis, Komang, Annet en ik op de dansvloer. En niet re vergeten de sponsor kinderen die daar werken Karang en Ketut.
Annet heeft met een marathon meer dan E 600,00 euro opgebracht. Daarvan heeft ze zelf pakketjes voor alle kinderen gemaakt. En sponsort ze Komang voor kostuums voor Balinese dans optredens. Met de pakketjes gingen bingo spelen in de klas. Dat vonden ze erg leuk om te doen. De kinderen hebben helemaal niks, ze wassen zich in de rivier en eten 1 x per dag rijst bij hun ouders in de kampung. Na schooltijd komen ze in het weeshuis. Deze week hadden ze vakantie dus heel de dag kon ik ze bezig houden. Na de bingo zongen ze wat liederen waaronder " I have a Dream" ABBA en "Heal the world" Michael Jackson. Ik hoorde ze zingen alle kinderen en ik kreeg een brok in mijn keel, de rillingen gingen door mijn lijf want wat voor vreugde, liefde en blijdschap die kinderen samen uitstralen!!! Ik was zeer onder de indruk! Ik kon het gewoon niet laten om te filmen en 1 lied op fb te plaatsen. Het was zo aandoenlijk, dat ik me zo zo zo gelukkig voel om dit mee te maken. Kinderen hebben geen geld, maar wel elkaar met muziek, dans en liefde van Komang en aandacht van vrijwilligers. Sommigen zijn sponsor kinderen en ik denk dat ik de kleinste ga sponsoren. Mijn kindje Madi! Het meest linkse kleinste meisje met een rood shirtje aan en glimlacht op de foto (zie boven in) . Dan geef ik haar E 15,00 per maand dan kan zij later naar school toe en gaan studeren! Wow, dit geeft mij echt geluk! Ook kreeg ik deze dag 2 flesjes om 2 meiden hun haren schoon te maken omdat ze last hadden van vlooien. Nadat Annet en de andere gasten uiteindelijk vertrokken, ging ik ook vroeg naar bed. Dit was een bijzondere mooie dag !

Bali 25 mei 2014

De heenreis van Java naar Bali was ons erg zwaar gevallen. We hebben veel verkeer tegen gehad en het duurde gewoon te lang. Maar de bus reed wel zo ontzettend hard, dat zeer zeker wel maar door kei hard te remmen en flink gas geven maakte het een erg vermoeide reis. En het heen en weer geschud van de bus was niet zo fijn. Nu begrijp ik pas waarom er vele bussen in het ravijn terecht komen en mensen verongelukken. Ze rijden onverantwoord! Al het verkeer rijdt rechts van de weg en zitten rechts achter het stuur. De bus reed tussen vrachtwagens in en haalde ze links in. We waren als enige toeristen in de bus, op 1 Europeaan na, we hadden zeker wel veel lol met ons hardop gelach en geklets en het drinken van de fles whisky. Hij was nog niet op! Op zich was het een luxe bus maar de airco was echt te koud en de kamal kecil, wc was echt piepklein en er lagen mensen voor de wc-deur op de grond te slapen. We hadden de bus van te voren gereserveerd en er zat eten bij inbegrepen. Als je naar de wc ging kwam je er niet droog vandaan. Of je plaste langs je benen of het water gutste de lucht in en je kon je kont niet keren en je moest jezelf uit noodzaak vast houden aan de klink anders donderde zo om. Wat een attractie zeg! Ik zat ook nog eens vast tussen de deur en mijn vest zat aan het slot vastgeklemd . Ik dacht als de bus nu kei hard remt dan ben ik helemaal fijngeperst tussen dat piep kleine kiertje en de deur ging gewoon niet open omdat een man lag te slapen en niet wakker werd. Gelukkig kwam er een vrouwtje mij helpen toen was ik verlost van de wc. Wat een gedoe zeg! Ik was wel 8 keer naar die wc gemoeten van het drinken. Niet verstandig! Die nacht had ik niet geslapen omdat ik gewoon zo benieuwd was naar het weeshuis en me verheugde om daar te zijn bij al die kinderen.
En van het vele geplas van het water drinken...

Nadat we aan de kust kwamen ( het is 1 uur later op Bali) met de bus op de boot stonden we daar 1,5 uur te wachten. Tja, wij waren niet de enige bus. Vele meerdere stonden daar te wachten. Een grote chaos! Voor wie student is van de NHTV en stage wil lopen om de logistiek van het laden en lossen en busverkeer wil regelen. Dan is dit je kans en kom in het buitenland werken op Java! Op de boottocht zelf beleeften we weer een hoop. Annet was het slachtoffer van met iedereen op te foto te mogen. Het locale bevolking daar heeft nog nooit zo vaak blanken mensen gezien en zeker niet met prachtig rood haar met sproetjes op het gezicht. Zeker als A. Bahasa sprak dan vonden ze onbegrijpelijk. Tegen mij praat de bevolking Bahasa en A. moest t vertalen, gek stel zijn we. Ik hou niet van sambal maar wel mayonaise. Ik aan de mayo en A. aan de sambal! Te grappig voor woorden! Iedereen ons uit zwaaien op de boot of we beroemdheden waren, zo hilarisch! Heel vreemd dat ze deden alsof we apen waren...

Na 3 uur weer in de bus gezeten te hebben naar Denpasar waren we het beu. Al de telefoontjes van Komang en Sandra (Nederlandse indo) waar we bleven moesten we gewoon geduld hebben. We reden stapvoets omdat er veel verkeer was met vrachtwagens en met 30 kilometer per uur ging het erg lang duren. We werden uiteindelijk opgehaald door Cede een privé chauffeur voor ons van het weeshuis. Hij bracht ons eerst naar Sanur Beach waar Sandra een appartement heeft. Ze bood aan of ik nog een nachtje wilde blijven om uit te rusten,maar hoe ongeduldig ik ook zijn kon. Ik wilde verder reizen. Na die 22 uur kon ik nog wel verder reizen om bij Petak te komen. Na ff wat rijst gegeten te hebben, reed Cede me naar het weeshuis in Petak. Annet bleef in Sanur. Op naar Komang die me op stond te wachten met de kinderen. Ik kreeg zo'n warm gevoel toen ik wat kindjes zag staan. Mijn aankomst op Petak was zo mooi mooi mooi! De natuur, de terrassen, de sawa's, de rijstvelden en de prachtige tempels. Niet een of twee maar ontelbaar veel! Wow, het is zo fascinerend hier! Ik was zeer diep geraakt toen ik op het weeshuis aankwam. Komangs ontmoeting is ook erg fijn geweest, het klikte direct tussen ons. Ze had geregeld dat de kids een welkomsdans deden. De traditionele Balinese dans, met van die sierlijke bewegingen en oogjes van links naar rechts. Wow, wat was ik onder de indruk! Kei schattig! Komang had mooie exotische bloemen voor me gekocht. Ik voelde me net een prinses. Op de avond nam Komang me mee naar een restaurant. We hebben samen gelachen en gek gedaan en het lijkt gewoon alsof ze mijn zus is. Onbeschrijfelijke, prachtige en mooie ontvangst was dit. Never ever happend in my whole life! Because this is a whole new world like Alladin&Yasmina fairytale!

Mijn eerste dag op Petak in het weeshuis Ginantri
Ik had goed geslapen in mijn eigen tempel paleisje. Bungalow met 2 persoonsbed, badkamer met douche en bad, eigen woonkamer met tv, bank en eettafel. Tevens een eigen keuken. Met eigen kok. Het ontbijt maakt hij klaar en avondeten. Hij heet Karang en werkt ook in het weeshuis. Het is een student en zit op de universiteit in Denpasar. Samen passen we op de kids en rijdt hij op de scooter naar Ubud voor me. Ik die ochtend bij m achterop de scooter naar de supermarkt in Ubud te gaan. Hij maakt mijn bungalow schoon en dekt mijn bed op alsof de koning er slaapt met bloemen en dekbed gevouwen als een hart. Wow, wat speciaal zeg. Echt een Balinees want dat doen ze overal als er gasten komen. Ook de supermarkt wordt alles goed nagecheckt of het goedkoop is en sommige producten kopen we liever in Petak zelf. Mijn eerste Engelse les geven was heel leuk om te doen. Het ging uitstekend en ze vonden het erg leuk. In de ochtend bereid ik mijn lessen voor. Om 11.00uur begin ik om 16.00uur klaar met een middag pauze van 1,5 uur.

Dag 2 Had s ochtends onwijs veel geschreven en begon om 11.00uur met dansles te geven , drama, zanglesje en Engelse les. Eerst een paar basis pasjes, street dance om een dansje te repeteren voor de welkomsdans voor Annet en de andere gasten. Het ging erg snel het leren van street dance dat hadden ze snel onder de knie met muziek van Chris Brown The Best Love Song. Wow, cool om te zien dat ze alles zo door hadden. Ja, gevoel voor ritme! Daarna een klein stukje improvisatie drama theater training met geluidjes en grappige zinnetjes. Sama sama! APA kabar? Saya Sandra!! Ze vonden het onwijs melig en ze stonden echt te gillen van plezier! Hoe gek ik ook soms kan doen. Ze vinden het prima ze doen me na, alles wat ik zeg en doe. Heerlijk maf doen met de kids. We hebben een klein liedje gezongen Rihanna was hun voorkeur met "Daimonds" Kei schattig en lief!

Jogyakarta 22 , 23 en 24 mei 2014

Aankomst op Jogyakarta was erg indrukwekkend. Taxi was zo geregeld voor Rph 600.000 naar Oasis Hotel in het centrum. Ik was al eens eerder geweest in Jogyakarta. Super imponerende stad met heel veel verkeer kris kras door elkaar. De eerste avond niet veel gedaan dan de straat vekennen in de Jl. Prawirotaman I . En heerlijk aan de South Comfort, tax free whisky. De dag 2 vrijdag 23 mei super veel gedaan. Sultan Palace, Batik expositie en Jl. Malioboro gezien en s avonds een vriend Beng Beng van Annet ontmoet. Die nam ons mee naar een restaurant en daar ontmoette we Sabina en Dixy 2 Duitse dames. Fijn om mijn Duits op te halen.

De dag 3 zaterdag 24 mei was de ceremonie maar ik had teveel whisky op en moest die ochtend flink overgeven dus was het verstandig om even bij het hotel te blijven om bij te komen. Erg fout, maar ik had gewoon ook ff rust nodig! Het was een emotionele ceremonie en mooie mis, ben blij dat ik achteraf het niet heb meegemaakt. Ivm emotionele buien te voorkomen. Na een paar uur geslapen te hebben, gingen we achterop de scooter van Beng Beng en een vriend van hem onderweg naar een shit- coffee, waar de koffie Toebroek vandaan komt. Een soort wasbeer eet de bonen op en poept ze uit. En vervolgens slikken ze de bonen in zonder te bijten en verteren ze niet. Ze halen de bonen uit het schilletje en ze houden een groene boon over nadat ze geroosterd zijn in een oventje. De meest gezonde groene biologische koffie die er bestaat. Ofwel coffee Loewak. Er komen ontzettend veel toeristen daar om te zien hoe de fabriek eruit ziet, er werken veel mensen om de koffiebonen uit de schil te halen. We kochten daar 1 koffie zakje met poeder voor koffie Toebroek voor Rph 300.000 om te maken thuis in Nederland. Heerlijke speciale gezonde koffie. Kom maar op de koffie bij me thuis dan krijg je een bakje van me:-). Nadat we heel het proces van de shit-coffee gezien hadden gingen we naar het platteland om cobra slangen te zien. Dat was hilarisch! Zo eng en zo bijzonder. Er was een boer die 20 cobra slangen had. En 3 liet hij zien op de grond, een voor een. Daarna slachtte hij 1 cobra, de eerste die gedemonstreerd werd. Dat was een goede sterke voor ons. Hij hakte zijn kop eraf met een mes. En warempel de kop bewoog nog! Het lichaam ook... Wij gillen als twee keukenmeiden!!! Ik shakete van angst en mijn hard bonkte in mijn keel. Wow, wat was dat vreemd. Na filmpjes en foto's gemaakt te hebben zagen we hoe hij de huid van de slang eraf strook en het bloed in een bekertje deed met een aantal pezen van de cobra slang. Er werd wat fruitsap toegevoegd en drinken maar!!! Je krijgt geen ernstige ziektes meer de rest van je leven en je wordt sterker en gezonder. Ik voel me zo goed. Healthy smoothie! Een overwinning om iets te doen waar ik nooit voor open zou staan. Ik heb nog nooit iets illegaals gedaan geen drugs in mijn leven. Maar dit.... Het smaakte heerlijk. Zeker een DOEN gewoon!

Op naar de bruiloft feest van Erita Santosa& Aleksandar Marchev een Indonesische en Bulgaar. Erg bijzonder liefdevol stel, de liefde straalde van hun gezicht. Het was een pracht paar, netalsof Aladdin @ Yasmina een sprookje. Zeer betoverend, een bijzonder groot feest met minstens 1000 mensen en tig bediendes en eetkraampjes. Ik ben verliefd op Yogyakarta ik ga ook trouwen daar! Nu weet ik bij wie ik moet zijn. Ik ontmoette nl. Robert Flokstra www.flowgi.org (ceremoniemeester) de stiefvader van Erita die in Nederland woont in Hoofddorp. De echte ouders van E. zijn omgekomen tijdens een aardbeving. De ouders van A. Zagen er ook mooi uit met ook traditionele Indonesische kleding. Iedereen trouwens! Zo mooi! De kleuren kwamen overeen met de kleding de ouders van Erita. De zus van A. was getrouwd met Robert, Nederlandse jongen uit Breda. Hij vertelde me dat hij in het Ignatius ziekenhuis geboren was en in het centrum gewoond had. Wat leven we toch in een kleine wereld!! Het stel hebben elkaar leren kennen in Nederland en wonen in Almere. Het was zo n rare gewaarwording om hun te ontmoetten in hier Indonesië. Bizar! Aleksandar&Erita wonen in Joya. Die avond was zo indrukwekkend. Heerlijk gedanst pocho pocho dans en er werd een Bulgaarse dans gedaan. Veel bijzondere easy going Indonesische vrienden van Annet ontmoet. En vrienden en familie van het bruidspaar. Later toen ze op huwelijksreis waren op Bali, kwam ik het bruidspaar tegen op Ubud, in het apenbos! Enfin, Het was een hele prachtige bruiloft Fata Morgana in Real life! De avond liep erg snel, we gingen nog s avonds laat wat drinken om afscheid te nemen van Beng Beng die alles voor ons gedaan had en ons overal heen bracht. We hebben in zijn gasten/ toeristenboek geschreven. Hij is zeer bekend bij de toeristen in deze stad.

En dag 4 zondag 24 mei daarna moesten we om 12.00uur uitchecken en met de bus naar Bali. Trip van minstens 22 uur. Daarvoor nog ff geluncht en t was speciaal voorbereid , de overblijfselen van de cobra slang wat voorbereid was in een restaurant met gember en citroengrass. Beng Beng had dat voor ons geregeld. Een beetje rijst erbij en komkommer en onze buikjes waren goed gevuld voor de lange lange bus&bootreis op naar Petak in Bali!

Jogyakarta Woensdag 21 mei op Donderdag 22 mei

Mijn aankomst op Java (Jakarta en Jogyakarta) Totaal 24 uur onderweg

Vanaf 7.00 uur stond ik op woensdag 21 mei op. Yes, mijn missie gaat uitkomen! Als je 24 uur gaat reizen om naar plaats van bestemming in Jogjakarta te zijn. Het is voor een goed doel om naar Indonesië te gaan! Al de dagen waren zo goed voorbereid dat ik genoeg tijd had om goed uitgerust weg te gaan en 1 nacht over te slaan. Ik had gelukkig geen last van yet lack! Soms vallen sommige situaties minder zwaar in het leven, dus dat viel allemaal mee de heen reis. Alhoewel de adrenaline zo in mijn lijf begon te gieren! Enak enak! De vliegreis van Amsterdam naar Kuala Lumpur was 12 uur maar het was onwijs snel voorbij. Je had een luxe beeldscherm met eigen films die je kon afspelen. Mooi vliegtuig van Malaysia Airlines. Na 8 uur hadden we een stijve kont van het stil zitten dus gingen we Jalan Jalan rondje vliegtuig doen. Rek en strek oefeningen gedaan en ontzettend gelachen met Annet dus...Vanuit Kuala Lumpur naar Jakarta verliep alles goed, we hadden ongeveer 1 uur en 40 minuten overstaptijd. Nadat we op Jakarta aankwamen hadden we daar 4 uur overstap minuten wat erg lang duurde maar we gingen daar onze visum halen dat na een kwartier tijd allemaal geregeld was. We gingen in de hal zitten in de AirPort en tegenover was er een "Musholla" Prayer Room waar moslims aan het bidden en zingen waren. Erg bijzonder! Annet was aan het lezen en ik was heerlijk aan het schrijven. Het gevoel om in mijn huisland te zijn had ik zeker wel. Iedereen lijkt op me daar! Maar ik viel niet op. Normaal voel ik me een blonde vrouw in Nederland, echt meer een Hollandse dan een Indonesische. Nu niet ik realiseerde me "Wow, nu ben ik een met de mensen hier, helemaal senang! " Bij elke gesluierde vrouw dacht ik of een van de vrouwen mijn moeder kon zijn. "Wow, zo'n rare gewaarwording om misschien mijn biologische moeder zo tegen het lijf te lopen?" Weird maar toch bijzonder! Het voelde aan alsof we in een tuincenter liepen, allemaal palmbomen met super exotische bladeren eraan en prachtige mooie planten. Wel enorme luchtvochtigheid , wat gewoon erg benauwd aan voelde! Ik was daar zo aan gewend! We gingen met Garuda Indonesia van Jakarta naar Yogyakarta. Dat was een korte vlucht , stelde niks voor, een vluggertje. Het was 5 uur later op Java.

MIJN VERTREK NAAR JAVA

Alles is klaar gelegd, dubbel check check list gemaakt en op reis dan maar! Een gespannen, kriebelend gevoel afwachtend naar DE grootste UITDAGING van mijn leven.

Vanaf eerst gaan we landen op Jakarta en dan vliegen we s’middags naar Jogjakarta (moderne spelling Yogyakarta) is een stad in Indonesië, midden op het eiland Java. Het is de hoofdstad van de bijzondere provincie Jogjakarta. De stad is gelegen aan de voet van de Gunung Merapi en heeft ongeveer 512.000 inwoners. In de stadsgemeente is de bevolkingsdichtheid 15.601,2 per km².

Jogjakarta is een agrarisch handelscentrum, er is leer- textiel- en voedingsmiddelenindustrie. Er zijn universiteiten, hogescholen, bibliotheken, musea. Toerisme is belangrijk, vanwege de monumenten en paleizen, ook is er batik en houtsnijwerk te zien. De stad was van 1945 tot 1950 de regeringszetel van de Republiek Indonesië. Jogjakarta is een echte studentenstad met de Universitas Gadjah Mada, de grootste universiteit van Indonesië.Jogjakarta wordt beschouwd als een van de culturele centra van Java.De stad kent een levendige batikindustrie, is bekend om haar gamelanmuziek en om haar lederbewerking. Het beroemde zilver komt uit de nabijgelegen stad Kota Gede. Ook worden er op diverse plaatsen wajang voorstellingen gehouden.

Dag 4 hebben we een bruiloft van Aleksandar&Erita Bulgaar en Indonesische. Ben benieuwd of het een traditionele ceremonie gaat worden. Eerst naar de kapper, mooi jurkje aan en cadeautje inpakken en kaart schrijven en laat het feest maar komen! Indonesische bruiloften kennen geen strikte scheiding tussen receptie- of daggasten. Iedereen die ook maar enige verbintenis met het bruidspaar heeft, wordt uitgenodigd voor de hele huwelijksdag. Stukjes of liedjes waarbij gasten het bruidspaar op de hak nemen, zijn streng verboden. Het huwelijkspaar wordt de hele dag koninklijk behandeld. De jonggehuwden zitten de hele dag op een luxe bankje en worden bewonderd. Men eet de hele dag door. De gasten geven het bruidspaar ontzettend veel geld en cadeaus.

De dag na de bruiloft, dag 5 vertrekken we met de bus& boot naar Bali, een avontuur van 16uur lang reizen totaal! Wow, dat is spannend! We worden opgewacht door onze "personal" chauffeur van Ginantri Weeshuis in Petak. Heerlijk luxe in een auto. Al de kinderen afwachtend op mijn aankomst na een lange bus en bootreis. Ben zeer benieuwd!
www.anakita.org