svandenbrule.reismee.nl

Donderdag 26 , vrijdag 27 , zaterdag 28 en zondag 29 mei 2014

Donderdag 26 mei
Alles verliep erg snel die dag! Het voelt zo goed om wat voor de kinderen wat te betekenen. Discipline, regelmaat, aandacht, lol en liefde hebben ze hard nodig. Waarom? Omdat de ouders thuis zitten of aan het slapen zijn want ze zijn oud en brengen geen geld binnen of niet genoeg aandacht aan hun kinderen geven. Of de ouders zijn te jong en sturen de kinderen de kampung uit. Dat doet pijn als je die onschuldige lieve schattige kopjes ziet bij elkaar. Ze huilen niet snel en zijn altijd aan het lachen! De kloof tussen arm en rijk is enorm groot. Geld voor toerisme, infrastructuur en overheid, maar niet voor de armen. Zeker in steden als Denpasar, Ubud, Sanur en vele andere grote steden kom je ze niet echt tegen. Maar zeker wel in de kleine dorpjes zoals Petak. Er zijn ook geen bijstands uitkeringen, ziektefondsverzekeringen of vakbonden en geen studiefinanciering. Alles kost voor de armen veel geld, maar ze krijgen wel korting op scholen. Ik realiseerde me hoe goed wij het hebben in Nederland. Die avond sliep ik vrij vroeg omdat ik vrijdag de dag daarna met Karang achterop z'n scooter naar Ubud gebracht werd. De kinderen hadden vrij ivm voorbereidingen voor de ceremonie dat weekend. Speciale feestdagen om de overledenen te herinneren.

Vrijdag 30 mei Ubud

De kinderen kwamen niet naar het weeshuis. Dus ik ging optijd naar Ubud. Karang bracht me naar de Monkey forrest. Daar heb ik een kijkje genomen en het was zo toeristisch dat ik zo snel weer weg was. Maar het zijn brutale grappige tamme beesten hoor. Ik besloot toch maar een rondje te lopen in het park. Karang was terug gegaan en ik was alleen. Heerlijk ff niemand om me heen, lekker rustig tussen die aapjes. Toen kwam ik bekende tegen Robert, schoonbroer van Erita van de bruiloft. De rest was er ook , het bruidspaar Erita en Aleksandar ze waren op huwelijksreis op Bali. Grappig om een week die 2 voor het eerst gezien te hebben op de bruiloft op in Jogya en nu in het apenbos in Ubud!! Ik herkende Erita niet , maar ik stelde me voor toen zij ze ; "Yes, i have met you because you're Sandra! Where the hell is Annet? " I am sorry I don t really recognized you because you have different clothes on! Ze kwam niet meer bij van het lachen. Ja, Annet zat nog op Sanur lekker op het strand. Ik had een vrije dag om heerlijk in mijn eentje te shoppen in Ubud. Ik besloot na 20 minuten in het bos gelopen te hebben het centrum in te gaan. Kunst bekijken en souveniers te kopen. Nou , ik heb veel uitgegeven. Mooie sieraden gekocht voor mezelf en vriendinnen, 2 schilderijen gekocht, sarongs, tafelkleden voor een collega, kretek, ganesha beeldjes, schaaltjes en heerlijk een tosti gegeten want ik had behoefte aan kaas met rucola. Toen ik opgehaald werd door Karang zijn we nog naar de super gegaan. Toen ik terug was in het weeshuis op Petak sprak Komang me aan dat ik echt afgezet was. Ze vond het belachelijk die prijzen die betaald had. Ik heb zeker wel zo goed mogelijk proberen af te dingen . E180.000 Rph voor 1 echt zilveren ring. Dat is nog geen E 12,00 Dat valt reuze mee!
Ff gegeten en gerust en daarna ging ik voor het eerst stappen met Komang en haar vrienden; Irene, meisje uit Nederland sinds 4 maanden woont op Bali, Ketut, Intang, Dede en Ik. Wat hebben we gelachen in de airco bus van Komang zeg! Gillen die lui zeg! Ongelooflijk luidruchtig zijn ze...hardop zingen beter gezegd gillen bij elk nummer op de radio! Grapjes maken met allen ik voelde me zo thuis bij ze. Niks beleefd doen, gewoon heel de tijd lol maken alsof je in je kinder tijd zit. Komang is netals ik 36 jaar. Maar zo melig als een geit! Aanstekelijke lach netals ik. Gila ayam! Eerst waren we naar de vriend van Irene gegaan die zit in een band. Daar zong Komang voor mij en Irene speciaal een nummer " Someone like you" van Adèle en "What's going on" van de 4 Non Blonds. Ik kreeg weer kippenvel, wat heeft zij een stem. Wow, ik ben blij dat ze met mij een keer naar een karaoke bar gaat . Dat wordt lachen! We gingen later op de avond naar een reggae feestje in L.O.L restaurant/bar. Een van de populairste tenten in Ubud. Veel Amerikanen, Australiërs en locale bevolking van Ubud ontmoet. Geslaagde avond, s nacht gaan eten aan een kraampje die aan de kant van de weg stond. Heerlijk nasi goreng met ayam! Niks mis mee om eten van E 0,40 p.p. te halen. De bevolking eet het ook dus waarom ik niet? Omdat ik mijn eten in een toeristische restaurant moet halen? Bullshit, ik ben gelijkwaardig als hun en zij worden er ook niet ziek van! Nee, hoor ik doe wat zij doen. Geen dure restaurants voor mij! Het was een latertje geworden die avond. Selamat Tidur!

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!